کتاب انسان در جستجوی معنا | اثر ویکتور فرانکل

ویکتور فرانکل در کتاب در جستجوی معنا ماجرای دوره‌ای سخت از زندگی‌اش را روایت می‌کند که هدفش تنها بازگو کردن خاطرات و یا بیان رنج‌های تحمیلی نبوده است، بلکه بیشتر به جهت تحلیل و بررسی مسائل مربوط به روح افرادی است که تجربه این سختی را داشته‌اند. نتایج این تحلیل‌ها موجب دستیابی او به دانش لوگوتراپی یا همان معنادرمانی شده است.

درباره کتاب انسان در جستجوی معنا

دکتر فرانکل، کتاب انسان در جست‌وجوی معنی را در دو بخش نوشته است، بخش اول شامل خاطرات او از زمان حضورش در اردوگاه کار اجباری آشویتس است و بخش دوم آن مربوط به لوگوتراپی یا معنادرمانی که مکتب تخصصی دکتر فرانکل است را برای ما توضیح می‌دهد. کتاب انسان در جستجوی معنا، تنها دارای یک هدف و تفکر است که این موضوع باعث شده این کتاب به یکی از مهم‌ترین آثار عصر ما تبدیل شود. معمولاً اگر کتابی چنان قدرتی دارد که بتواند زندگی کسی را تغییر دهد، همین کافی است و باید آن را خواند.

دکتر ویکتور فرانکل باور دارد چیزی که موجب ناامیدی و یاس در انسان می‌شود، در واقع نتیجه شکست انسان برای یافتن معنا و هدفی برای زندگی و گاهی أوقات نداشتن احساس مسئولیت در زندگی است. او در اردوگاه‌های کار اجباری در میان تمام رنج‌هایی که به همراه دیگران کشیده است، برای خود معنایی برای زندگی پیدا کرد و این شروع کشف دانش معنادرمانی بود؛ او با وجود تمام تحقیرها‌، توانست ارزش‌های انسانی خود را حفظ کند و موجودیت خود را به عنوان یک انسان، با ارزش‌تر از آن بیابد که اجازه دهد به شکلی بیهوده در اردوگاه از دست دهد. لوگوتراپی یا معنا درمانی را دکتر وکتور فرانکل ابداع کرده است. او تا‌بحال بیش از سی کتاب نوشته است. از میان همه‌ی این سی کتاب تنها حدود هشت تا از آن‌ها به انگلیسی و فقط سه عنوان از این هشت کتاب به فارسی ترجمه شده‌اند؛ «انسان در جست‌و جوی معنای غایی»، «معنا درمانی» و انسان در جست‌وجوی معنی؛ آثار ویکتور فرانکل هستند که به فارسی ترجمه شده‌اند.

دکتر فرانکل بعد از آنکه هر روز شاهد مرگ زندانیان زیادی بود، به همراه برخی از دوستانش مسئله را بررسی کردند و متوجه شدند، چیزی که به‌مرور زمان، زندانیان را از پا در می‌آورد، بیماری و کمبود غذا نیست، بلکه ناامیدی شدن آنها از زندگی بود. به همین دلیل، تصمیم گرفت تا با سخنان الهام‌بخش زندانیان را از شر ناامیدی‌ رها کنند. کتاب انسان در جست‌وجوی معنی که مشهورترین کتاب فرانکل در ایران است تاکنون چندین بار توسط مترجم‌های زیادی به فارسی برگردانده شده است. «امیر لاهوتی»،«اکبر معارفی»،«زهرا زاهدی»،«حسینعلی میرشاهی» و «نهضت صالحیان» و «مهین میلانی» تعدادی از این مترجمان هستند.

چرا باید کتاب انسان در جستجوی معنا را مطالعه کنیم؟

اگر به دنبال چرایی زندگی‌تان هستید، دکتر ویکتور فرانکل در این اثر به شما کمک می‌کند تا آن را پیدا کنید. معنادرمانی برای تمامی انسان‌هایی که در دام روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌دانند هدفشان از زنده بودن چیست و برای چه‌چیزی باید تلاش کنند، می‌تواند بسیار مفید باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

اگر شما کسی هستید که به دنبال معنایی برای زندگی‌تان می‌گردید، کتاب انسان در جستجوی معنا را حتما باید مطالعه کنید. اگر دوست دارید که از ناامیدی بیرون بیایید کتاب انسان در جستجوی معنا، می‌تواند برای شما مناسب باشد.

درباره دکتر ویکتور فرانکل

ویکتور فرانکل روانپزشک، نویسنده و عصب شناس مشهوری است که در 26 مارس 1905 در وین اتریش به‌دنیا آمده است و روش درمانی لوگوتراپی یا معنادرمانی را ابداع کرده. او خانواده‌ای یهودی داشت که این دلیلی کافی برای زندانی شدن در اردوگاه کار اجباری آشویتس بود. او بعد از تمام کردن تحصیلاتش در دبیرستان، به دانشگاه علوم پزشکی وین رفت و به مطالعه‌ی پزشکی مشغول شد و مدرکش را در رشته‌ی روان‌پزشکی و عصب شناسی گرفت. او در آن زمان بیشتر تمرکز خود را روی موضوعاتی مانند افسردگی و خودکشی گذاشته بود. ویکتور فرانکل از دوران دبیرستانش شروع به نوشتن مقالاتی درباره‌ی روانشناسی و روانپزشکی کرد، و به این کار خود تا زمان دانشجویی ادامه داد.

فرانکل در طول عمرش کتاب‌های مهمی نوشته است اما در ایران بیشتر برای دو کتاب انسان در جست و جوی معنا و انسان در جست و جوی معنای غایی مشهور شده است. این عصب‌شناس مدتی را در اردوگاه و زندان آشویتس گذرانده است و به همین دلیل آثار او تا این‌حد مورد توجه خوانندگان قرار گرفته است.

ویکتور فرانکل بین سال‌های 1930 و 1938 در بیمارستان روانی وین، رئیس بخش خودکشی زنان بود و بعد از حمله‌ی آلمان به اتریش، فرانکل تصمیم گرفت کار خود را به عنوان عصب‌شناس و روانپزشک خصوصی آغاز کند. ویکتور فرانکل بین سال‌های 1942 تا 1945، یعنی پایان جنگ جهانی دوم در اردوگاه کار اجباری زندانی بود. او پس از پایان جنگ جهانی دوم به مقام استادی دانشگاه در رشته‌ی عصب‌شناسی و روان‌پزشکی نایل آمد. در سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۳ استاد دانشگاه بین‌اللملی سن دیگو بود و نظریه معنا درمانی‌اش در میان روان‌شناسان و روان‌پزشکان پیروان زیادی دارد. ویکتور فرانکل موفق به دریافت مدرک دکتری افتخاری از 120 دانشگاه جهان شده است. ویکتور فرانکل سرانجام در سن 92 سالگی در دوم سپتامبر 1997 در شهر وین اتریش درگذشت.

مروری بربخش‌های کتاب انسان در جست و جوی معنی

کتاب انسان در جست‌وجوی معنی در دو بخش نوشته شده است، بخش اول شامل خاطرات فرانکل از اردوگاه کار اجباری آشویتس است و بخش دوم آن مکتب تخصصی دکتر فرانکل یعنی لوگوتراپی یا معنادرمانی را توضیح می‌دهد. دکتر فرانکل در بخش دوم می‌گوید:«من تردید دارم که پزشکی بتواند پاسخی به این پرسش بدهد که معنای زندگی هر فردی چیست؟ زیرا معنای زندگی از فرد به فرد، روز به روز، ساعت به ساعت در تغییر است. از این رو، آن‌چه مهم است معنای زندگی به طور اعم نیست، بلکه هر فرد می‌باید معنی و هدف زندگی خود را در لحظات مختلف دریابد. هیچ معنای انتزاعی که انسان عمری را صرف یافتنش نماید وجود ندارد، بلکه هر یک از ما دارای وظیفه و رسالتی ویژه در زندگی است که می‌بایست به آن تحقق بخشد.»

دکتر ویکتور فرانکل دو نکته‌ی خیلی مهم را در کتاب انسان در جست‌وجوی معنی بیان می‌کند. ابتدا این‌که انسان باید تلاش کند تا در هر کار سختی که مقابلش قرار می‌گیرد، معنایی بیاید. آن معنا می‌تواند هر چیزی باشد، عشق به یک معشوق، عشق به کار کردن، عشق به خدمت و یا هرچیز دیگری که به شما امید می‌دهد. این معنی برای دکتر فرانکل، فکر نوشتن کتاب «انسان در جست‌وجوی معنای غایی» و سخنرانی‌ کردن در دانشگاه بود. فرانکل می‌گوید:« هر انسانی باید یک دلیل برای زنده ماندن داشته باشد.»

دومین موضوعی که فرانکل در کتاب انسان در جست‌و جوی معنی بیان می‌کند، داشتن قدرت انتخاب است. دکتر فرانکل می‌گوید:«میان اتفاق و واکنش یک فضای خالی وجود دارد، در آن فضا قدرت ما برای انتخاب واکنش صحیح نهفته است. مهم نیست چه اتفاقی می‌افتد یا در چه موقعیتی قرار دارید، شما همیشه می‌توانید انتخاب کنید.» او توضیح می‌دهد که در اولین روزی که وارد اردوگاه آشویتس شد به خود قول داد یا به زبان دیگر انتخاب کرد که هرگز به سیم‌های خاردار اردوگاه دست نزند. این سیم‌ها دارای جریان برق بودند و آسان‌ترین راه برای مراحل خودکشی زندانیان محسوب می‌شدند. ویکتور فرانکل می‌گوید:«هرچیزی ممکن است از انسان گرفته شود، به جز آزادی. شما همیشه می‌توانید راه خود را انتخاب کنید. حتی زمانی که احساس می‌کنید دیگر نمی‌توانید چیزی را تغییر بدهید، می‌توانید خودتان را تغییر دهید.»

فهرست کتاب انسان در جست و جوی معنا

پیشگفتار 1: مارتین گیلبرت پیشگفتار 2: گوردون و. آلپورت پیشگفتار مؤلف: برای نسخه‌ی 1992 گاه‌شمار بخش اول: تجربه‌هایی در یک اردوگاه کار اجباری بخش دوم: لوگوتراپی به‌صورت خلاصه ضمیمه‌ی 1984: شرحی بر یک خوش‌بینی تراژیک سخن آخر: نوشته‌ی ویلیام جِی. وینزلِید گزیده‌ای از نامه‌ها و سخنرانی‌ها نامه‌ها سخنرانی‌ها درباره‌ی نویسنده

بخش‌هایی از کتاب انسان در جست و جوی معنا

با وجود اینکه ما در اردوگاه‌ کار اجباری محکوم به یک زندگی ذهنی و جسمی بدوی بودیم، امکان این بود که در ژرفای زندگی معنوی نیز غوطه‌ور شویم. شاید افراد حساسی که اغلب، ساختمان بدنی ظریفی داشتند و به زندگی روشنفکرانه پرباری عادت کرده بودند، بیشتر از دیگران رنج می‌بردند؛ اما کمتر از دیگران به زندگی باطنی آنها آسیب می‌رسید. آنها می‌توانستند از محیط وحشتناک به زندگی باطنی پربار خود و به آزادی معنوی بازگردند. تنها به همین دلیل است که می‌توان پی به این راز آشکار برد که اغلب دیده می‌شد عده‌ای از زندانیان ضعیف و ناتوان بهتر از کسانی که نیرومند بودند، در برابر زندگی اردوگاهی دوام می‌آوردند.

در بخشی دیگر از کتاب انسان در جست و جوی معنی می‌خوانیم

مراحل خودکشی تقریبا از ذهن همه‌ی ما گذشته بود؛ همه‌ی ما این اندیشه را ولو برای مدت کوتاه تجربه کرده بودیم. اندیشه‌ای که زاییده وضع موجود بود، خطر مرگ که همواره تهدیدمان می‌کرد و نزدیک بودن مرگ کسانی کخ زیر شکنجه بودند، به علت عقیده‌ی استوارم که بعدا به ذکر آن خواهم پرداخت، نخستین شب ورودم به اوردوگاه با خود پیمان بستم که «به سیم خاردار نزنم.» این عبارتی بود که در اردوگاه به کار می‌رفت و بهترین شیوه‌ی خودکشی بود که با دست زدن به سیم خاردار برق‌دار انجام گرفت. گرفتن چنین تصمیمی برای من خالی از اشمال نبود. از آنجا، که شانس زنده ماندن و یا رویدادهایی که موجب رهایی می‌شد کم بود، خودکشی دیگر معنایی نداشت. هیچ‌کس اطمینان نداشت جز کسانی باشد که از همه‌ی گزینش‌ها جان سالم به در در برد. زندانیان آشویتش در نخستین مرحله ضربه‌ی روحی از مرگ وحشت نداشتند. حتی اتاق گاز پس از چند روز نخست، ابهت خود را از دست می‌داد.

به بیشتر زندانیان لباس‌های ژنده‌ای داده بودند، که مترسک از آن خوش‌آیندتر بود. در فاصله‌ی کلبه‌ها در اردوگاه جز کسافت چیزی به چشم نمی‌خورد، و هرچه بیشتر تمیز می‌کردیم، بیشتر بر سر راهمان ریخته می‌شد. افسران و زندانیان مسئول، خوش داشتند که تازه واردان را به کار گروهی تمیز کردن آبریزگاه‌ها و بیرون ریختن مدفوع بگمارند اگر همان‌طور که معمولا روی می‌داد، به هنگام حمل مدفوع به روی تپه‌ها، مدفوع‌ها به سر و روی زندانیان می‌ریخت و نشانی از تنفر در چهره‌اش دیده می‌شد یا سعی می‌کرد آن را پاک کند، ضربات کاپو بود که بر پیکرش فرود می‌آمد. از این رو کشتن واکنش‌های به هنجار تسریع می‌شد.

اگر به کتاب هایی که نحوه تفکر و درک شمارا تغییر میدهید علاقه مندید کتاب هنر رندانه به تخم گرفتن رو هم مطالعه کنید که یکی از بهترین کتاب های توسعه فردی دنیاست

برای خرید روی دکمه افزودن به سبد خرید کلیک کنید