زندگینامه پونه مقیمی نویسنده کتاب تکه هایی از یک کل منسجم

تهران – خیابان شریعتی – روبروی مترو شریعتی – کوچه شواری (جنب پمپ بنزین) – ساختمان پزشکان سینا – طبقه 4 – واحد 20 – مرکز مشاوره و روانشناسی تارا

پونه مقیمی چه تحصیلاتی دارد ؟

• دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی
• کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
• دارای مدرک رواندرمانی روایت درمانی از دانشگاه اوترخت، با بورسیه تحصیلی
• دارای مدرک پیشگیری، تشخیص و درمان اختلال استرس پس از سانحه از هلند، با بورسیه تحصیلی
• دارای مدرک درمانگری روانپویشی کوتاه مدت
• کارشناس روانشناسی شبکه رادیویی سلامت، برنامه “داستان ها و آدم ها” در سال 1395

کتاب تکه هایی از یک کل منسجم تا چه حد محبوب واقع شد ؟

این کتاب در زمینه کتاب های توسعه فردی و کتاب های روانشناسی است یکی از پرفروش ترین کتاب هایی که در بازار ایران است و فروش میلیونی را ثبت کرده است کتاب تکه هایی از یک کل منسجم هست ممکن است بگویید چطور ممکن است ؟

اگر مانند ما فروشنده کتاب باشید به محبوبیت این کتاب و تعداد فروش بالای این کتاب پی خواهید برد پیج اینستاگرام پونه مقیمی بعد از معروف شدن کتابش به سیصد هزار نفر فالور رسید !

برخی از سخنان روانشناسی پونه مقیمی در پیج اینستاگرامش :

بعد از هشت ماه که در تمام روز‌هاش قلبم در ایران جا‌مونده بود اما جسمم اونجا نبود، بعد از هشت‌ماه که احساس گناهِ این دور بودن شونه‌هامو سنگین کرده بود، بعد از هشت ماه که حداقل چهارماه در افسردگی جدی‌ای غرق شده بودم و سعی میکردم شرایط جدید زندگیمو بپذیرم، بعد از هشت‌ماه خیلی سخت در نهایت تصمیم گرفتم با واقعیت رو به رو بشم، واقعیتِ اینکه با گناهی بر دوشم به سمت رویا‌هایی که میشد هنوز به دستشون آورد قدم بردارم، و درست بعد از این هشت ماه متوجه شدم که در سیاه‌ترین و دردناک‌ترین روزهام این مراجعینم بودن که بهم کمک کردن به زندگی برگردم. و امروز وقتی ایمیل و اینباکس و واتس‌اپو… باز کردم و با حجم زیاد پیام‌های تبریک برای روز روانشناس رو به رو شدم هم پر از عشق شدم و هم شرمگین از اینکه شما نمیدونید چقدر خودتون و حضورتون این مدت کمک کننده بوده و من این پست رو به نشانه ی قدردانی از شما اینجا میذارم بمونه. در تمام این هشت ماه با هر آنچه از من باقی مونده بود سعی کردم در جلساتم حضور داشته باشم، و همین اتصال‌ها بود که گویی نجات بخش بود هم برای من هم برای مراجعینم. و این اتصال فراتر از درمانگر بودن و مراجع بودن بود و هست، اتصال دو انسان در دردی مشترک. دردِ وطن. این همیشه درمانگر نیست که همسفر مراجعینش میشه و بهشون کمک میکنه، گاهی این مراجعین هستن که دست درمانگرشون رو میگیرن و با درک کردن و مهر ورزیدن به بخشِ انسانیِ پر از نقص و پر از آسیب درمانگرشون بهش کمک میکنن که مسیری رو در زندگیش دووم بیاره. ممنونم از تمام مراجعینم که درمانگرم شدند در این هشت‌ماه. با احساس گناهی که مسئولیتشو پذیرفتم و با شرمی در قلبم از اینکه دورم و در کنار مردمم نیستم و با تحسینی عمیق از این حجم از آزادی‌خواهی و شجاعت و آگاهی که همچنان به‌راه خودش ادامه میده، از صمیم قلبم از همتون ممنونم. امیدوارم بتونم در مسیری که هشت ماه پیش شروع شد و هنوز ادامه داره در حد توانم کمک کننده باشم. ما درمانگرها بیشتر از اونچه که فکرش رو میکنید به مراجعینمون مدیونیم. روز روانشناس به همه‌ی مراجعینی که نمیدونن چقدر درمانگرِ درمانگرشون هستند، مبارک.

برای ساختن چرخ، محورها را به هم وصل میکنیم و این فضای تهی میان چرخ است که  باعث چرخش آن میشود.. از گل کوزه هائی می سازیم، اما این خالیِ درون کوزه است که آب را درون کوزه جای می دهد.. از چوب خانه‌ای بنا میکنیم، اما این فضای خالیِ درون خانه است که برای زندگی سودمند است.. مشغول هستی ایم…! در حالی که با نگاهی به نیستی، هستی ما معنا پیدا می کند. (تائو ته چینگ) پ.ن: دقیقا فضای خالی‌ای که در زندگی‌مان با از دست دادن و با نیست بودنِ رابطه‌ها، آدمها و موقعیت‌ها به وجود می‌آید میتواند به ما کمک کند با ورژنِ پخته تری از خودمان آشنا شویم. یعنی همیشه «نیست» بودنی در کار است فقط کافی‌ست توجه کنیم و «رشد» همچون جوانه‌ای ظریف از دل همان فضای خالی دردناک سربر‌می‌آورد و در طی زمان تبدیل به «آگاهی» میشود. از دل همان فضای خالی دردناک، معناها، رشد‌ها، حرکت‌ها و هدف‌های ما جوانه میزنند. و انکارِ «نیست‌ها» و یا مبارزه و خشمگین بودن از «نیست‌ها» ی زندگی‌مان، رشد درونی ما را متوقف میکند و ما را اسیر گذشته و حسرت‌هایی میکند که در آن «درد» نمیتواند به ما کمک کند که خودش را تبدیل به جوانه ای کند! بلکه درد گیر میکند و جوانه ها نابود میشوند. زندگی همه ی ما در همین لحظه و همین اکنون مملو از نیست‌ها و هست‌هاست. در همین لحظه ما چیزی را از دست داده ایم و چیزی را به دست آورده ایم. در همین لحظه فضای خالی «نیستی» وجود دارد و آنکه این جملات را میخواند با «هستی‌»اش میخواند! این هماهنگیِ بین «نیست‌ها» و «هست‌ها» ست که ما را به جلو خواهد برد. آنچه از دست رفته است را به گذشته بسپاریم، «نیست» بودنش را و درد جاری در آن فضای خالی را بپذیریم تا «هست» بودنمان جریان پیدا کند. درد تبدیل به جوانه ای از آگاهی شود و در دل اکنونمان بپیچد. با پذیرش فضاهای نیستی ست که دردها، تبدیل به گنج‌های درونی مان میشوند. به همین علت آدمهایی که از دردهایشان فرار نکرده اند، تکه‌هایی از آگاهی را در خودشان احساس میکنند که ریشه‌هایش در درد‌هایشان شکل گرفته و درست به همین علت هم هست که آدمهای هم سو با چرخه ی نیستی و هستی، همان‌هایی هستند که هیچگاه حسرت ندارند و گذشته‌شان و اشتباهات و از دست دادن‌هایشان را دوست دارند چون میدانند درست همان «نیست» ها به آنها کمک کرده اند که اکنون این «هست» بودن را تجربه کنند. «هست بودنی» آگاه‌تر، رشد یافته‌تر، صبورتر و با معناتر. پونه مقیمی