کتاب خداوند الموت – حسن صباح – بدون سانسور

درباره کتاب خداوند الموت:

حسن صباح رهبر فرقه‌ی «باطنی» بود؛ فرقه‌ای از مذهب اسماعیلیه که همانند همه شیعیان، امام علی (ع) را امام اول و فرزندان او را تا امام جعفر صادق پیشوا و ولی امر مسلمین می‌دانست. اما از امام پنجم به بعد، پسرش موسی کاظم را امام نمی‌دانست و معتقد بود پسر دیگرش اسماعیل، امام است.

صباح در تشکیلات مذهبی‌اش از قوانین خاص خودش پیروی می‌کرد. به این صورت که فرقه اسماعیلیه بر مبنای برداشت‌های شخصی صباح از قرآن و اسلام اداره و هر اجباری به دین اسلام و کتاب خدا نسبت داده می‌شد. با این عنوان که قرآن علاوه بر مفاهیم ظاهری دارای معانی باطنی نیز بوده و فقط حسن صباح می‌تواند آنان را درک کند. بدین ترتیب انجام هر عملی درون فرقه توجیه می‌شد.

اکنون پل آمیر در کتاب خداوند الموت the lord of alamut سعی دارد ضمن به تصویر کشیدن سرگذشت این مرد، شما را با فرقه باطنی یا همان اسماعیلیه آشنا کند؛ داستانی که در آن شما به خوبی درک خواهید کرد که چطور در هر عصر و دوره‌ای با برداشت‌های غلط و سواستفاده از اسلام می‌توان هر عملی را توجیه کرد و درست جلوه داد.

در حقیقت پل آمیر در کتاب خداوند الموت دوره‌ای از تاریخ ایران را به تصویر می‌کشد که تا به امروز گمان می‌کردید آگاهی کاملی از آن دارید. اما بعد از مطالعه این کتاب متوجه خواهید شد که از وقایع و اخبار بسیاری در آن دوره اطلاع نداشتید. البته توجه داشته باشید، با وجود این که قسمت‌های اصلی این کتاب بر اساس نص تاریخ نوشته شده است. اما پل آمیر با استفاده از مطالعات خود در کشور فرانسه و ممالک دیگر قسمت‌هایی را وارد کتاب کرده که جنبۀ تخیلی نیز دارند. به عنوان مثال در این کتاب روایتی مربوط به اعلام قیامه‌القیامه از طرف حسن صباح وجود دارد که صحیح نیست، چرا که قیامه‌القیامه بعد از صباح و از طرف داعی حسن دوم اعلام شده است.

آمیر همچنین در کتاب خداوند الموت بر اساس مطالعات خود این طور استنباط کرده که نهضت حسن صباح برای مخالفت با قوم عرب به وجود آمده است، در صورتی که حسن صباح و پیروانش مسلمان بودند و همه‌ی واجبات دینی را به جا می‌آوردند. در حقیقت اینطور می توان گفت که صباح با قوم عرب دشمنی نداشت و صرفا مخالف حکومت خلفای بنی‌عباس بود و سعی داشت تا ایران را سلطۀ خلفای عباسی برهاند.

نکوداشت‌های کتاب خداوند الموت:

– یکی از شاهکارهای ترجمه ذبیح الله منصوری، کتابی که من را به مطالعه تاریخ علاقه‌مند کرد، به دوستان عزیز توصیه مطالعه‌اش را می‌کنم. (کاربران گودریدز)
– قلم ذبیح الله منصوری و نثر داستانی کتاب بسیار جذاب هست و به تلاقه مندان به کتاب‌های تاریخی و حتی داستانی حماسی توصیه میکنم این کتاب رو از دست ندهند. (کاربران گودریدز)
– یک کتاب خوب برای آشنایی با مقطعی از تاریخ ایران و تلاش‌های عاقلانه و برنامه‌ریزی شده یک فرقه برای رسیدن به هدف. (کاربران گودریدز)

کتاب خداوند الموت مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های تاریخی پیشنهاد می‌شود.

با ذبیح الله منصوری بیشتر آشنا شویم:

پرکارترین مترجم تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله حکیم اللهی دشتی مشهور به ذبیح الله منصوری (Zabih Allah Mansuri) است که در سال 1278 زاده شد و در سال 1365 از دنیا رفت. او علاوه بر ترجمه در نویسندگی و روزنامه‌نگاری هم دستی بر آتش داشت. منصوری در مدرسه‌ای دو زبانه در سنندج درس خواند و از همان ابتدا زبان فرانسه را به خوبی آموخت. او در سال 1299 به تهران مهاجرت کرد و در همان سال‌ها بود که پدرش را از دست داد. در ابتدا قصد داشت در رشته دریانوردی تحصیل کند اما کم‌کم به ادبیات و ترجمه روی آورد. در سال 1301 فعالیت ادبی خود را به عنوان مترجم در روزنامه‌ی تازه‌تاسیس کوشش آغاز کرد و پس از آن با روزنامه و نشریات مختلفی چون اطلاعات، کیهان، ایران ما، خواندنی‌ها، تهران مصور، سپید و سیاه، دانستنی‌ها و… همکاری نمود. ذبیح الله منصوری در طول زندگی پرافتخار خود چیزی در حدود 1200 عنوان داستان، کتاب و مقاله ترجمه و منتشر کرد.

در بخشی از کتاب خداوند الموت می‌خوانیم:

یکی از مردان معروف شرق خواجه نظام‌الملک است که زندگی او مانند زندگی بسیاری از مردان معروف تاریخ توأم با افسانه شده و طوری افسانه با تاریخ زندگی آن مرد عجین شده که امروز اگر کسی بخواهد افسانه را از تاریخ جدا کند سبب حیرت و اعتراض مردم می‌شود.

یکی از افسانه‌های مربوط به خواجه نظام‌الملک عهدی است که وی با حسن صباح و خیام در مدرسه بست و ما در این سرگذشت گفتیم که واقعیت ندارد و تاریخ تولد و مرگ خواجه نظام‌الملک و حسن صباح و خیام به گونه‌ای است که آن سه نفر نمی‌توانسته‌اند در یک زمان در مدرسه با یکدیگر عهد اتحاد و اخوت ببندند.

افسانۀ دیگر مربوط است به اینکه خواجه نظام‌الملک گنج سلیمان را یافته بود و به همین دلیل می‌توانست مدرسه و مسجد بسازد و قنات حفر و وقف کند تا مردم بتوانند از فواید آن‌ها بهره‌مند شوند. قطع نظر از اینکه موضوع گنج سلیمان واقعیت یا افسانه است، خواجه نظام‌الملک چنین گنجی را نیافته بود. ولی گنجی داشت گرانبهاتر از گنج سلیمان و آن دسترنج مردم کشورهای متعدد ایران بود. خواجه نظام‌الملک وزیر اعظم بود و اختیاردار تمام کشورهای ایران، مالیات کشور را او وصول می‌کرد و تمام هدایا و تحف بزرگ برای او فرستاده می‌شد. طبق رسمی که از دیرباز در مشرق‌زمین جاری بود، هرکس که سمتی داشت و کاری برای مردم انجام می‌داد در ازای آن حق‌الزحمه دریافت می‌کرد. زیرا صاحبان مناصب، مقرری دریافت نمی‌کردند یا اینکه مقرری آن‌ها کم بود و کفاف معاششان را نمی‌داد و ناچار می‌شدند از ارباب رجوع هدیه و تحفه بگیرند. رسم مزبور طوری در مشرق‌زمین قوت داشت که حکام کشور و وزیر اعظم حتی به سلطان هدیه و تحفه می‌دادند و سلطان از وزیران و حکامی که خود آن‌ها را منصوب می‌کرد حق‌الزحمه دریافت می‌کرد.

اگر قصد خرید رمان تاریخی را دارید این کتاب رو حتما مطالعه کنید برای ثبت سفارش این کتاب با ارسال رایگان روی دکمه افزودن به سبد خرید کلیک کنید .